Formy wsparcia kryzysowo-rozwojowego

Psychoterapia – jest leczeniem zaburzeń psychicznych i emocjonalnych mającym na celu powrót do normy. Psychoterapeuta nie skupia się na samym problemie, ale również na osobowości czy temperamencie klienta oraz na tym co wydarzyło się w przeszłości i może mieć wpływ na obecne zachowania i odczucia.

Konsultacje kryzysowe – czyli inaczej pierwsza pomoc psychologiczna została zatwierdzona przez wiodące organizacje międzynarodowe jak WHO. Jest to metoda pracy z osobą, która znalazła się w kryzysie ostrym lub chronicznym, polegająca na wstępnej ocenie stanu psychicznego oraz jej funkcjonowania i której głównym celem jest zaopiekowanie się taką osobą, dając jej wsparcie oraz pomoc w odnalezieniu zasobów, które pomogą powrócić do stanu sprzed kryzysu. W ramach tej metody nie prowadzimy psychoterapii i skupiamy się tylko na samej sytuacji kryzysowej. Tak więc nie analizujemy zachowań klienta z przeszłości oraz nie wgłębiamy się w zagadnienia jego osobowości i temperamentu.

Coaching klasyczny – proces towarzyszenia klientowi w osiąganiu zamierzonego i realnego celu, poprzez zadawanie pytań, dzięki którym klient sam odnajduje w sobie niezbędne zasoby. Coach nie podpowiada, a tym bardziej nie wskazuje sposobów dotarcia to celu. W coachingu skupiamy się na przyszłości, nie analizując zachowań klienta z przeszłości.

Recovery coaching – metoda pracy z osobami uzależnionymi od substancji lub zachowań oraz z osobami współuzależnionymi. Jest wsparciem terapii i nigdy nie powinna jej zastępować. Nie polega ona na przepracowywaniu trudnych doświadczeń z przeszłości, ale skupia się na przyszłości oraz wyznaczaniu i realizowaniu realnych celów. Pomaga w odkrywaniu nowych zasobów, wartości i stworzeniu nowej perspektywy dla klienta, która ma być fundamentem budowania trzeźwego życia. W recovery coachingu wykorzystuje się metody klasycznego coachingu, jednak ma on charakter bardziej dyrektywny i często czerpie z zasad mentoringu (recovery coach dzieli się z klientem swoim doświadczeniem, przybierając charakter „nauczyciela”).